Początek i koniec epoki, czyli ramy czasowe
Przyjmuje się, że Starożytność rozpoczęła się w VIII w. p.n.e. i zakończyła się w ok. 476 r. n.e. (upadek Cesarstwa Rzymskiego). Nie wiadomo jednak kiedy rozpoczęła się ta epoka i najczęściej przyjmuje się VIII w. jako datę bazową -czas wytworzenia się eposu homeryckiego i początek kolonizacji greckiej w basenie Morza Śródziemnego.
Starożytne fundamenty dzieliły się na:
Ceniono również męstwo i patriotyzm.
Umiłowanie ojczystej ziemi i podporządkowanie swoich losów to ideały, o których mówił w swych poezjach starożytny poeta Tyrteusz.
Uważał, że nie trzeba żałować krwi w obronie własnej ojczyzny, gdyż nie ma wartości wyższej nad bohaterstwo.
Mądrą zasadą stosowaną przez starożytnych była zasada ,,złotego środka", nakazywała ona zachowanie umiaru i odradzała popadania w skrajności W czynach nie należało kierować się chwilowymi impulsami, ale rozsądkiem.
Stoicy głosili, że należy kierować się rozumem, a nie emocjami oraz dążyć do osiągnięcia równowagi ducha, wewnętrznej harmonii i zachowania dystansu wobec wszelkiego zła, które przytrafia się człowiekowi.
Krótka charakterystyka
- Starożytną Grecję, gdzie powstały wzorce piękna, poezji, matematyki, filozofii i teatru;
- Starożytny Rzym - tam zostało spisane prawo, sformułowany kodeks oraz podstawa wiedzy prawniczej;
- Starożytną Jerozolimę, w której spisano Biblię.
- antyczna, czyli grecka i rzymska,
- biblijna, czyli judeochrześcijańska.
,,Wiem, że nic nie wiem".
Umiłowanie ojczystej ziemi i podporządkowanie swoich losów to ideały, o których mówił w swych poezjach starożytny poeta Tyrteusz.
Uważał, że nie trzeba żałować krwi w obronie własnej ojczyzny, gdyż nie ma wartości wyższej nad bohaterstwo.
Mądrą zasadą stosowaną przez starożytnych była zasada ,,złotego środka", nakazywała ona zachowanie umiaru i odradzała popadania w skrajności W czynach nie należało kierować się chwilowymi impulsami, ale rozsądkiem.
Stoicy głosili, że należy kierować się rozumem, a nie emocjami oraz dążyć do osiągnięcia równowagi ducha, wewnętrznej harmonii i zachowania dystansu wobec wszelkiego zła, które przytrafia się człowiekowi.