Filozofowie starożytni

Starożytna filozofia:

   Za początek filozofii starożytnej uważa się rozwój szkoły jońskiej w Jonii na obrzeżach Azji mniejszej w VII - VI w. p.n.e. Za pierwszego filozofa uważa się Talesa z Miletu, a innymi równie wybitnymi przedstawicielami byli Anaksymander, Anaksymenes czy Heraklit. Głównym problemem dla filozofów jońskich była struktura świata i podstawowa zasada nim rządząca. Poszczególni filozofowie dawali odmienne odpowiedzi na ten problem: Tales z Miletu uważał, że jest nim woda, a jego uczeń Anaksymander, że jest to bezkres, czyli, że świat jest nieskończony.  Anaksymenes dopatrywał się jej w powietrzu, a Heraklit w ogniu.

   W VI w. odrębną szkołę założył Pitagoras. Pitagorejczycy (wyznawcy poglądów Pitagorasa) sądzili, że dusza ludzka istnieje oddzielnie od ciała, podlega wędrówce i może łączyć się z dowolnym ciałem. A na pytanie "Jak powstał świat?" odpowiadali: początkiem i istotą świata jest liczba.

   Za właściwy okres filozofii greckiej uznaje się działalność Sokratesa, Platona i Arystotelesa, których dzieła wywarły trwały wpływ na kulturę zachodnią.

Filozofowie starożytni:

• Sokrates - ur. ok. 470 r. p.n.e, zm. w 399 r. p.n.e. w Atenach. Jest on uważany za jednego z największych filozofów starożytności. Nie zostawił po sobie żadnych pism, więc informacje o nim czerpie się z różnych źródeł. Do najważniejszych należą dzieła pisarzy, którzy go znali: Platona, Ksenofonta i Arystofanesa. Podejście Sokratesa do własnej wiedzy i przekonań streszcza przypisywane mu zdanie „Wiem, że nic nie wiem”. Sokrates deklarował tym samym, że jest jedynie miłośnikiem mądrości (filozofem) i poszukiwaczem prawdy, i sam nie dysponuje wiedzą, której mógłby nauczać. Tym samym odróżniał się od sofistów, którzy uważali się (zdaniem Sokratesa bezpodstawnie) za znających prawdę i oferowali jej nauczanie.
  

•  Arystoteles - (384 - 322 p.n.e.), filozof grecki, uczeń Platona; nauczyciel syna króla macedońskiego Filipa II - przyszłego króla Aleksandra I Wielkiego. Odrzucił jednak poglądy Platona i stworzył swój system filozoficzny. Po powrocie z dworu macedońskiego założył w Atenach własną szkołę - tzw. Likejon (Liceum). Utworzył w niej dużą bibliotekę oraz muzeum.  Przeciwnie niż Platon, twierdził, że nie istnieją idee poza jednostkowymi rzeczami. Uznawał, że wiedza zawarta jest w pojęciach ogólnych.
  
  
  

• Platon - (ok. 427-347 p.n.e.) — starożytny filozof grecki — urodził się w znamienitej rodzinie, prawdopodobnie w Atenach. Otrzymał staranne wykształcenie, typowe dla ówczesnego Greka z zamożnego domu. Pozostawał pod silnym wpływem słynnego filozofa Sokratesa. Teorie poznania Platona wskazują odgórny związek pomiędzy pojęciem a przedmiotem. Od pojęcia do przedmiotu- od ogółu do szczegółu. poznanie rozumowe polegające na przypominaniu sobie idei, mała rola poznania przez doświadczenie. Najbliższą nauką ideałowi jest matematyka- nauka o czystych bytach, ideałach.
  Platona można nazwać racjonalistą. Człowiek jest duszą uwięzioną w ciele. Dusza człowieka posiada 3 części: rozumną- mądrość, intensywną- męstwo, pożądliwą - opanowanie.