Sztuka barokowa we wszystkich swoich przejawach posiada zbieżne cechy. Z założenia ma być skomplikowana i niejasna, a co za tym idzie – pozbawiona ładu, dysharmonijna. Odwoływać ma się do wartości indywidualnych, nie zbiorowych, wywoływać u odbiorcy niepokój i oddziaływać na możliwie największą liczbę jego zmysłów. Charakterystyczne są dla niej ruch i zamiłowanie do ogromu.
Architektura i rzeźba:
Zarówno religijna, jak i świecka, architektura barokowa odznaczają się monumentalnością. Budowle miały olśniewać swoją wspaniałością i przepychem. Konstrukcje opierały się na liniach krzywych, które sprawiały wrażenie ich płynności, poruszania się. Istotne było też operowanie światłem i cieniem oraz optyczne powiększanie wnętrz budowli.
Twórcy i ich dzieła znajdujące się na terenie Polski:
- Giovanni Trevano, Kościół Świętych Piotra i Pawła w Krakowie;
- Tylman z Gameren, Kościół Świętej Anny w Krakowie;
- Wawrzyniec Senes, Zamek Krzyżtopór w Ujeździe.
Barokowe rzeźby wpisywały się w poetykę epoki swoim bogactwem i szczegółowością wykonania oraz kontrastem przedstawianych treści. Ich autorzy, poprzez nadawanie swoim wytworom niejednolitych, wyszukanych kształtów usiłowali wywoływać wrażenie ruchu.
Przykładami wybitnych rzeźbiarzy są:
- Ekstaza Świętej Teresy, Giovanni Lorenzo Bernini;
- Zdobienie trumny Świętego Stanisława w Katedrze na Wawelu wykonane przez Piotra van der Rennen.
Malarstwo:
Malarstwo w epoce baroku przeżywało swój bujny rozkwit. Tworzono obrazy zawierające sceny mistyczne, alegoryczne, mitologiczne, pejzaże, portrety i martwe natury. Istotną rolę odgrywał koncept, ważne było zaskakiwanie odbiorcy dzieła sztuki. Malarze, aby silniej oddziaływać na zmysły, stosowali krzywe, powyginanych linie, gry światła i cienia.
Poza wielkim malarstwem barokowym, obejmującym tereny całej Europy, istniało także malarstwo charakterystyczne wyłącznie dla ziem polskich. Było ono powiązane z kulturą sarmacką i odnosiło się do jej kultu tradycji. Szlachta zamawiała zmarłym krewnym portrety trumienne. Malowano je najczęściej na blaszanych płytkach. Przedstawiały twarz zmarłego i podczas uroczystości pogrzebowych były przymocowywane do trumny.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz