Literatura Młodej Polski

Główne cechy:

• Dekadentyzm - zwątpienie w wartości moralne, postęp cywilizacyjny i naukę, schyłkowość;
• Neoromantyzm - powiązanie niektórych nowych koncepcji z tradycją romantyczną, zwrócenie uwagi na stronę duchową człowieka;
• Symbolizm - miał ukazywać stany duchowe człowieka w literaturze i sztuce;
• Ekspresja - siła wyrazu;
• Modernizm - nowa koncepcja sztuki i artysty, miała być nazwą epoki Słowo to wywodzi się od francuskiego moderne - współczesny, nowoczesny, i wyraża granicę między starym a nowym światem, między nową a starą literaturą;
• Katastrofizm - świat zmierza do katastrofy, filozofia użycia.

Podstawowe gatunki literatury:

• Dramat - powrót do otwartych form, synkretycznego łączenia cech rodzajowych; literatura staje się celem sama dla siebie
• Hymn: Jan Kasprowicz Hymny;
• Liryka impresjonistyczna: Kazimierz Przerwa-Tetmajer Melodia mgieł nocnych;
• Powieść konfesyjna: Stanisław Przybyszewski Dzieci szatana;
• Dramat obyczajowo-psychologiczny: Gabriela Zapolska Moralność pani Dulskiej;
• Dramat historyczny: Stanisław Wyspiański Warszawianka, Noc listopadowa;
• Opowiadanie: Stefan Żeromski Rozdziobią nas kruki, wrony...;
• Powieść: Stefan Żeromski Ludzie bezdomni, Syzyfowe prace;
  Władysław Reymont Chłopi, Wacław Berent, Próchno;

Najwybitniejsi twórcy:

• Tadeusz Miciński - Ananke, Jam ciemny jest wśród wichrów płomień boży...;
• Władysław Stanisław Reymont - Chłopi, Ziemia obiecana;
• Jan Kasprowicz - W chałupie, Dies irae;
• Kazimierz Przerwa-Tetmajer - Koniec wieku XIX,  Evviva l’arte, Lubię, kiedy kobieta... Melodia mgieł nocnych nad Czarnym Stawem Gąsienicowym;
• Stanisław Wyspiański - Wesele .